HALKIM AÇ İKEN YİYEMEM

TAKKECİ İBRAHİM AĞA CAMİİ                                                                             

Topkapı dışında eskiden de mahalleler vardı . Bu mahalleler den birisinde  Takkeci  İbrahim ağa isminde  ihtiyar bir zat yaşar ve geçimini takkecilikle temin etmeye çalışırdı . Bu fakirin en büyük arzusu ölmeden evvel mahallesine bir cami yaptırmaktı . Ama  imkan nerede ? Bütün fakirliğine rağmen asla ümidini yitirmez :                                                                                                                   — Ümit yok ama , bilinmez , ihtimaldir padişahım , belki derya tutuşa ..derdi . İbrahim ağanın bu sözü bütün mahallenin dilinde dolaşır ve herkes kendisi ile neredeyse  alay ederdi:

— İlahi İbrahim ağa hiç derya tutuşurmu ? derler de başka bir şey söylemezlerdi.

İbrahim ağa bir gün rüyasında ak sakallı bir piri faninin kendisine doğru yaklaştığını ve yanına oturduğunu heyecanla takip etti . Pir şöyle söze başladı :

— Selamün aleyküm , İbrahim ağa . Derya tutuşabilir , ümidini kesme , hele  Bağdat’a kadar bir uzan , havalan bakalım .

— Orada bir asma dalında kısmetin olan iki üzüm tanesi var. Onları dalından  koparıp bir ye.. İşte asmada bu .. Ondan sonra da Allah ne gösterir bakalım. “

İbrahim ağa bu rüya ile gecenin yarısında yol hazırlığına başladı. Sabah namazını  kıldığı gibi Bağdat yoluna düştü . Develer üstünde haftalarca gittikten sonra Bağdat’ı  buldu .  Geceyi geçirmek için vardığı hanın kapısı önünde beklerken gördüğü rüyadaki dekor içinde olduğunu farketti . İşte asmakarşısında duruyordu . Rüyasındaki asmanın aynı  idi . Salkım namına bir şey yoktu ama , o iki üzüm tanesi , buğulu bir çift göz gibi kendisine bakıyordu . “Bismillah“  diyerek ağzına attı .

Hanın önündeki yerine daha mesut bir şekilde oturdu. Tam bu sırada yanına yaklaşan bir Bağdatlı geliş sebebinin ne olduğunu sordu. İbrahim ağa rüyasını anlatınca:

—  Çok saf adammışsın be, dedi. İnsan iki tek üzüm için İstanbul’dan kalkıp Bağdat’a gelir mi ? Geçen sene bana rüyamda:                                                                                                                                             

— İstanbul’a git, Topkapı dışındaki mahallede Takkeci İbrahim ağanın evine misafir ol . Kömürlüğünde bir küp altın var, onu çıkar dediler de  yine gitmedim .        İbrahim ağanın deryası tutuşmak üzere idi. Dinlenmeden İstanbul yolunu tuttu . Evine gelince başından geçenleri hanımına anlattı ve  Bağdatlının haber verdiği küpü  buldular . O altınlarla hayalindeki camiyi yaptırdı ki, İbrahim ağa  Camii, Topkapı dışında  bugün hala Müslümanların hizmetindedir .

***

HALK AÇ İKEN                                                                                                              

Bir kıtlık senesinde Hazreti Ömer’in karısı , kocası için 60 dirheme yağlı bir piliç almıştı . Hazreti Ömer’e getirildiğinde :

—  Bu nedir ?  ve nereden gelmiştir ?  diye sordu . Karısı cevap verdi  :

— Bu benim öz malımdan bedeli verilerek alınmıştır . Senin malından bunun içinde  bir şey yoktur . Hazreti Ömer  :

— Halk böyle aç iken ve bunun gibi herkes tavuk eti yemek imkanını bulamadıkça ben bunu yemem .

***

ALLAH’I TESBİH EDEN ÇİÇEKLER                                                                                 

Aziz Mahmud Hüdai Hazretleri , bir gün arkadaşlarıyla kırlara gezmeye çıkar . Bütün talebeler ,  Hocalarına sunmak üzere birer demet çiçek toplarlar . Aziz Mahmut Hüdai  ise elinde sapı kırık tek bir çiçekle Üftade’nin huzuruna gelir . Üftade  :

— Oğlum , bütün arkadaşlarının demet demet çiçek getirdiler . Siz bize sadece sapı  kırık bir çiçeğimi layık gördünüz ? diye sorar . Aziz Mahmud Hüdai şöyle cevap verir  :

— Efendim ne takdim eylesem azdır . Fakat hangi çiçeği koparmak istedimse  , Allah’ı zikr ve teşbih ettiğini işiterek elimi çekmeye mecbur oldum . Ancak bu çiçek sapı kırıldığı için zikredemiyordu .  Ben de alıp size onu getirdim .

***

AY’IN SECDE SESİ                                                                                                        

Hazreti Abbas , Peygamber Efendimize  :

— Sen beni beşikte iken İslam’a çağırsaydın kabul ederdim . Çünkü o zaman hep ay  ile konuşurdun . Parmağınla hangi tarafa işaret etsen ay o tarafa eğilirdi . dedi .Peygamber  Efendimiz de  :

— Ben ay ile , o da benimle konuşurduk . Beni ağlamaktan men ederdi . Ve ayın  arş altında secdeye varırken kamil çıkan sesini işitirdim .

***

İPSİZ – SAPSIZ                                                                                                               

Eskiden Anadolu nun muhtelif yerlerinden talihini denemek için İstanbul’a gelen  bir taşralı , parası yoksa hamallıkla işe başlardı .                                                         

Fakat hamal olmak için bir ip sahibi olmak gerekirdi . Bazıları ipe de sahip  olamadıklarından bunlara “ İPSİZ “  diye hitap edilirdi .